sábado, 29 de septiembre de 2007

Amor perdóname


Amor perdóname...

porque no me acordé de olvidarte

Yo aquí...sin ti y

el tiempo no avanza......estoy derrotada


No se que conspirar para rozarte

Las emociones nuevas fueron por ti

Mi vida en colores la pintaste tú

Tantos recuerdos ...


Mis repentinos cambios, las aventuras de locura

Y la tortura del cariño que aún me dura es por ti.

Estoy sufriendo el feroz zarpazo

que me provocó tu adiós

Soy una mujer rota

y mis pedacitos...
¿a dónde irán?

Mar del amor



Valió la pena vivir....

en su inagotable mar de dudas

que me oprimían e imploraban

sin pronunciar palabras.


Proscrita...

residente en ultra-mundos

débilmente emergía

del fondo de aquel mar

inhalando por enésima vez

desafiantes conclusiones.


Me dejo llevar...

por el ritmo de las olas

entre ondas sinuosas

de espectros disonantes

que conscientes de mi sino

colapsan mi avanzar.


Siempre vuelvo a ti...

a tu cuerpo que me alberga

de tu alma añorada

tras mil años vagando

en un mar de oscuridad.


viernes, 14 de septiembre de 2007

Atrapada


Atrapada de nuevo me siento
al escucharte este anhelado:
¡Te amo!

Es más que amor lo que siento
parece que sea obsesión
¿Hacia dónde avanzamos?

No lo sabemos,
tan sólo confiamos
Nos dejamos guiar
por el capricho de Eros

Rumbo a una nueva dimensión
dónde sea posible
hacer real nuestro amor

Imágenes


Con frecuencia ante mí
estallan imágenes
que intentan contenerte
Es una falacia osar tal presunción
puede ser que te instales artificiosamente
en un desvío de mi vida
contentando este rutinario sendero
que últimamente lastima mi ser

Cada día lo mismo,
no hay dobleces.
Me siento depositaria de un baúl sin fondo
donde van cayendo las ilusiones
tejidas con el agua de mis ojos.
Descienden hacia la nada,
no hay ningún final

Será que todas vuelven al origen?
para hallar mejor ocasión
al encontrarse por sorpresa
con tu carismática presencia
Meciéndome con tu masculina voz
susurrante, aterciopelada.

miércoles, 12 de septiembre de 2007

Santorini (Thera)



No están ellos, los que tanto amé

siento como braman sus entrañas

debajo de mis pies.

Pero yo si estoy y asciendo despacio...

en círculos...

Las pisadas poco a poco se tornan ínfimas...

se desgastan.

El entorno me abraza con delicadeza,

cada vuelta me eleva a la cima...

dormida......quieta, en el ahora.


Ayer fuiste poseedor de fuego

y no te importó escupirlo,

arrebatándome todo....

Hoy te concedo la visita.

Es el retorno a una fuerza sin vida,

que se perpetua en mí y me imantiza

a tu plácida tierra egregia.

Sé que contienes en lo más íntimo sus cenizas,

que las bañas con tus aguas

sin importarte que mi alma se haga trizas.

Vuela alto... Pegaso


Jardín florido de espinas

mil rosas renacidas.

Camino pedregoso

vereda me dominas.


Caballo alado sugerente

cabalga Apolo en tu lomo.

Me atrapas al galope

enseguida me desdoblo.


Cielo blando

Azul con blanco.

Verde tierra

Ocre manto.


Vuela alto...Pegaso

No desciendas que me mato


No hay camino ahí abajo

Sigue el vuelo ,

sin descanso.

Que me espera allá arriba

un amor y su regazo.


Cuando...


Cuando… se han satisfecho todos los deseos


y se adueña de mi la corteza de su piel


¿Cómo no he de a amar a un hombre así?


que prefiere estar a solas conmigo


a perderse en mil oasis placenteros.



Cuando… no hay caprichos por cumplir


y las manos conocen solas el camino


resbalando pinceladas de ámbar


Diría que la vida se nos fue con aquel beso


que plagiamos de un sueño inconfesable.



Cuando… estando lejos vas más cerca


Y nada logra enturbiar la imagen


que refleja el marco miel de tu mirada


me siento afortunada por sentir


que soy tu eterna enamorada.



Cuando… estamos empapando nuestros cuerpos


con el amor devorador de fantasías


y saciamos las ganas de amar infinitas


sabemos que nos pertenecemos


más que nunca en ese placer único.



Cuando… después de amar viene la risa


y la ternura con la que nos abrazamos


sabiendo que el refugio está entre ambos


libres de elegir que nos amamos


porque siempre es igual de mágico


como aquella primera vez


Buit


Altra vegada sento aquest buit

M'ho retorna la teva absència

que interpreto com un gran buit


És per la teva ignorància

Sé que la teva veu està callada

Per això em sento abandonada


Amor incipient, perquè no sé de tu?

M'és molt dur romandre passiva

a l'espera de la teva reacció


Amor meu, és una llàstima

que no sentis el mateix que jo.

Ja veig que no em trobes a faltar


Però jo si, ja veus et necessito

És que el meu sentiment ha anat creixent

i ara, a més a més, t’estimo